![]() |
Vanzelfsprekendheid en efficiëntie | |
|
.-.-.-.-.-.-.
|
Hoe vanzelfsprekend is het dat Nederlandse ontwikkelingshulp
wordt besteed voor macrosteun aan begrotingen van arme landen (spekken
van staatskassen van regimes in ontwikkelingslanden)? Deze kosten horen, naar mijn ethisch overwogen mening,
niet in het budget thuis van een inzameling voor hulp voor kansarmen,
want geld dat in Nederland blijft, kan geen hulpgeld zijn. Dit is al door onze vorige minister van ontwikkelingssamenwerking
succesvol verdedigd. Als de 3,8 miljard Nederlands hulpgeld per jaar bijvoorbeeld
via de 6400 particuliere initiatieven (zie Linkis) zou worden besteed,
betekent dat er per jaar meer dan een half miljoen waterputten, irrigatiepompen
(€400) en biogasinstallaties (€200 voor 25 jaar gratis koken)
aangelegd kunnen worden. En dat er per jaar 640.000 basisscholen (€3000)
en 6400 ziekenhuizen (€200.000) kunnen worden gebouwd. Kwaliteitsverbetering
kan daarna snel volgen. Nu versneld afbouwen van bilaterale hulp (begrotingssteun)
is in de eerste plaats essentieel voor het halen van de millenniumdoelen.
In de tweede plaats zouden Nederlandse huisvesting, overhead, werving,
personeel en uitvoeringskosten niet meer gefinancierd mogen worden via
inzamelingen die voor kansarmen bedoeld zijn. En laat de lokale partners
het werk uitvoeren en voedsel en materiaal op de lokale markt worden aangeschaft. Met vriendelijke groet, Theo Kiewiet. |
|